Wie stofzuigt de blinde vlekken in jouw leven?

We hebben allemaal blinde vlekken – die aspecten van onszelf die we niet zien, maar anderen wel. Zondag werd dit me weer eens duidelijk toen ik naar mijn robotstofzuiger keek. Daar zat hij, na zijn ronde. Alles prachtig schoongemaakt: elke hoek, elke kruimel weggewerkt. Maar hij zelf? Ziet eruit als een stoffige hockey puck die een marathon heeft gelopen. Hij kan zichzelf niet schoonmaken. Herken je dat? Dat moment waarop je denkt: moet ik een stofzuiger kopen voor mijn stofzuiger? En wie stofzuigt die dan weer? Is dit het moment waarop je huishouden begint te lijken op een zorginstelling voor apparaten?

Ironisch

Deze robot heb ik gekocht om tijd te besparen. Ik besteed nu meer tijd aan stofzuigen dan voorheen. Waarom? Omdat ik ernaar kan blijven kijken. Hypnotiserend. Ik zit daar alsof het Netflix is. “Oh, hij gaat linksom! Interessante route-keuze. Wat doet hij nu bij die tafelpoot?” Het verschil met vroeger? Nu is het passief entertainment in plaats van actieve arbeid. Een klassiek geval van onbewuste patronen – onze eigen blinde vlekken die we niet herkennen. Vraag jezelf eens af: waar in jouw leven heb je ‘hulp’ gezocht die je juist meer tijd kostte?

De echte filosofie

Hier zit de kern: mijn robotstofzuiger kan alles om zich heen zien en schoonmaken, maar zichzelf niet. Hij stuurt me meldingen over volle stofbakken en verstrikte wieltjes. Hij weet precies wanneer hij klem zit onder de bank. Maar geen woord over het feit dat hij eruitziet als een stoffige disc op leeftijd. Hij rolt elke dag langs de spiegel zonder zichzelf te herkennen.

Net zoals wij.

“Iedereen denkt eraan de wereld te veranderen, maar niemand denkt eraan zichzelf te veranderen.” — Leo Tolstoy

Klinkt dit bekend? We zijn allemaal wandelende robotstofzuigers. We zien precies wat er bij anderen moet worden ‘opgeruimd.’ Hun slechte gewoontes, hun chaos, hun blinde vlekken. We signaleren van alles om ons heen, maar kijken zelden naar wat we zelf meedragen. Wanneer heb jij voor het laatst naar jezelf gekeken zoals je naar anderen kijkt? Het mooie? Mijn robot heeft geen existentiële crisis over zijn eigen stoffigheid. Hij gaat gewoon door met zijn missie. Geen zelftwijfel, geen imposter syndrome omdat hij er zelf uitziet alsof hij door een stofstorm is getrokken. Misschien moeten we daar wat van leren.

Lessen uit de oudheid

Dit is geen moderne kwestie. Al duizenden jaren geleden vertelt de Mahabharata, een oud Indiaas epos vol levenslessen, over onze menselijke strijd met blinde vlekken. Eén van die verhalen gaat over koning Dyumatsena, een blinde vorst die alles verloor: zijn koninkrijk, zijn zicht en bijna ook zijn hoop. Tijdens zijn zware tijden werd Dyumatsena begeleid door zijn schoondochter Savitri. Zij gaf hem niet alleen liefdevolle zorg, maar werd zijn spiegel en gids. Savitri hielp hem zien wat hij zelf niet meer kon: zijn kracht, zijn waarde en het pad terug naar zijn koningschap. Wat leren we hiervan? Onze blinde vlekken zijn geen onoverkomelijke beperkingen, maar plekken waar groei en verbinding ontstaan. We hebben soms een Savitri in ons leven nodig, iemand die met liefde helpt kijken naar wat we zelf nog niet zien.

Wat als je jezelf als blinde vlek hebt?

Hier wordt het interessant. De vraag blijft: wie stofzuigt er eigenlijk? Mijn robot zorgt voor mijn huis, ik zorg voor mijn robot. Maar wie zorgt er voor mij? En wie zorgt er voor die persoon? Misschien stellen we de verkeerde vraag. Wat als we stoppen met het onderscheid tussen binnen en buiten, tussen jezelf en de ander? Mijn robotstofzuiger en ik zijn eigenlijk één systeem. Hij stofzuigt, ik poets hem. Samen houden we de boel draaiende. En misschien hoef ik mezelf ook niet meer over het hoofd te zien. Soms zijn we onze eigen grootste blinde vlek.

Een uitdaging voor jou: Wil je je eigen blinde vlekken beter zien? Vraag deze week een vertrouwde vriend, collega of coach: “Wat zie jij dat ik zelf over het hoofd lijk te zien?” Vaak is dat confronterend én bevrijdend. Durf je het aan?

Omgaan met blinde vlekken vanuit je Donder

Leven vanuit je Donder betekent ook: jezelf niet vergeten in de service aan anderen. De robotstofzuiger weet van geen onderscheid – hij ziet gewoon stof en ruimt het op. Of het nou van hemzelf is of van mij maakt hem niet uit. Simpel. Effectief. Misschien moeten we allemaal af en toe stilstaan en accepteren dat we ook wel eens een schoonmaakbeurt kunnen gebruiken. Van onszelf of van elkaar. Het maakt eigenlijk niet uit wie het doet, als het maar gebeurt.

Bij Veldsterkte vervullen wij graag die rol voor onze cliënten. Net als Savitri bieden wij een veilige plek waarin je durft te ontdekken waar jouw eigen stofhoop ligt. Samen bekijken we jouw blinde vlekken, niet om te oordelen, maar om ze schoon te maken. Zodat jij vrijer, krachtiger en authentieker kunt leven. Want echte groei gebeurt niet in isolatie, maar in verbinding, met aandacht en compassie. Dus, wie stofzuigt eigenlijk jouw blinde vlekken? Misschien begint het met durven vragen, durven ontvangen en durven zien dat je het niet alleen hoeft te doen.

Klaar voor een eerlijke blik in de spiegel? Plan een vrijblijvend kennismakingsgesprek en ontdek welke blinde vlekken jou tegenhouden om volledig vanuit je Donder te leven. Samen maken we ze zichtbaar. Zonder oordeel, met veel compassie.

PS: Ik ga nu mijn robotstofzuiger zijn verdiende spa-behandeling geven. Want zelfs robots hebben het soms nodig dat iemand voor hen zorgt.