Als kind geloofde ik echt in de magie van een bril waarmee je door muren en deuren kon kijken. Ik stelde me zelfs voor dat er een bril bestond waarmee je door bergen heen kon kijken, om de dorpen en mensen aan de andere kant te zien.
Op mijn negende kreeg ik echter een echte bril, om beter veraf te kunnen zien. Ik vond het verschrikkelijk en werd er zelfs mee gepest. Bijnamen als ‘de blinde vink’ of ‘brillenjood’ zorgden ervoor dat ik me meer en meer terugtrok of dat ik mijn vuistjes liet spreken (met een kapotte bril als gevolg). Ik voelde me ook een mislukkeling, want als brildrager kon ik nooit piloot worden zoals mijn vader.
Nu, tientallen jaren later, draag ik nog steeds een bril. Mijn glazen zijn niet sterk, rond -1, en ik weet niet beter.
Het gevaar van de moderne bril
Maar nu ik ouder word, besef ik dat een bril eigenlijk een gevaarlijk instrument is, voor mij en voor jou. De moderne bril die zoveel mensen dragen, is namelijk de gekleurde bril van scherpe meningen en vooroordelen. Het is een lens die onderscheid maakt en onze blik vertroebelt. De ‘opticiens’ van deze tijd zijn machthebbers, influencers en andere beïnvloeders. Door deze bril kijk je naar een wazige B-film en denk je dat het allemaal echt en reëel is.
Welke bril heb je werkelijk nodig? Helemaal geen!
Je hebt geen bril nodig om naar binnen te kijken, om te ontdekken wie je bent en wat je nodig hebt. Het vraagt slechts om af en toe je ogen te sluiten en stil te staan bij twee vragen: ‘Wat ervaar ik nu? Welke keuze wil ik echt maken?’ .
Naar binnen kijken vraagt om momenten van vertraging en verstilling. Dan ga je het leven echt aanraken en werkelijk zien!
Ik ben geen opticien, maar als je echt naar binnen wilt kijken, ben je welkom voor een echt gesprek.
Ik zet dan mijn bril af, ik zie je toch.
Wick
Boek: Things You Wanted to Say But Never Did – Geloy Concepcion
foto: Wick Lichtveld
bril unknown 🙂
0 reacties